Data Governance klinkt niet lekker. Het is niet meteen duidelijk wat het omvat, wat je er mee moet en wat het dan uiteindelijk oplevert. En dat terwijl het niet meer is dan toezicht op je data kapitaal.
De term Governance roept verzet op, verzet tegen nog meer regels en afspraken.
De drama voorbeelden van situaties waardoor bedrijven in de problemen zijn gekomen door gebrek aan regels zijn legio. De meest opvallende zijn die waar informatie in verkeerde handen gekomen is. Daar sneuvelt menig bestuurder op. Maar wat denk je van de effecten van fouten in Excel spreadsheets?
88% van de spreadsheets bevat serieuze risico’s, en jaarlijks wordt 7 miljard dollar verspild met verkeerde Excels (bron)
Governance is gerelateerd aan angst, en dat verkoopt niet lekker. De vraag is hoe je dit onderwerp op een luchtige manier bespreekbaar kan maken voor het management. Daarbij schiet Ronald Damhof ons te hulp met zijn datakwadrantenmodel.
Damhof merkt in zijn dagelijkse praktijk dat zijn datakwadrantenmodel organisaties helpt om te praten over Governance en datamanagement.
Ronald Damhof: Organisaties praten al heel lang over ‘data als een asset’, maar in de praktijk gaan ze op een heel ongestructureerde manier met data om, waardoor ze die asset nooit te gelde maken.
Nu organisaties steeds meer data genereren, kunnen ze niet langer zo slordig ermee omgaan. Dit is dé tijd om datamanagement goed op poten te zetten. Het datakwadrantenmodel helpt daarbij.